Hayatımın büyük bir bölümünde, yediğim yemekler üzerine pek kafa yormazdım. Bir tabak mantı, annemin yaptığı o enfes börekler ya da gece yarısı atıştırdığım bir paket cips... Tadını sevdiğim her şeyi düşünmeden tüketirdim. Sanırım bu çoğumuz için tanıdık bir durum; "tüketim" dendiğinde aklımıza ilk olarak tabağımızdakiler gelir, ötesine pek geçmeyiz. Her şey, hayatıma hiç hayal etmediğim alanlarda bir bilinç ve farkındalık getiren ekolojik yaşam felsefesiyle tanıştığımda deği

Instagram akışınızda bir gezintiye çıktığınızı hayal edin: Uzak diyarlarda çekilmiş tatil fotoğrafları, estetik açıdan kusursuz kafeler, entelektüel sohbetlerin habercisi kitap kapakları ve hayranlık uyandıran hobiler... Neredeyse herkesin hayatı bir film setinden fırlamış gibi görünüyor. Peki, bu anları sadece yaşamayı değil, aynı zamanda titizlikle belgeleyip herkese açık bir şekilde paylaşmayı neden bu kadar çok istiyoruz? Bu "gösterme" arzusu, dijital çağın bir icadı mı,