Bazı zamanlar vardır, senin dönüm noktaların olurlar. Senden bambaşka insan yaratırlar. Evrilirsin, değişirsin. Farklı düşünmeye, farklı bakmaya, farklı değerlendirmeye başlarsın. Tüm bu farklılaşan noktalar birleşerek senin üzerinde bazı değişimler yaratır. Bazen de seni yeniden yaratır. Baştan başlayan yeni bir sen. Değer terazin değişir. Sebep - sonuç ilişkisini değerlendirmen değişir. Sevgi paylaşımın evrilir. İçindeki o kocaman sevgiyi herkesle aynı büyüklükte paylaşmama

Sürekli bir koşuşturma hali, bitmek bilmeyen işler, ardı arkası kesilmeyen bildirimler ve günün sonunda yatağa yattığınızda "Bugün ne yaptım?" sorusuna verilecek anlamlı bir cevabın olmaması... Bu his size tanıdık geliyor mu? Modern hayatın temposu, birçoğumuzu meşguliyetle üretkenliği karıştırdığımız, sürekli bir şeyler ekleyerek daha fazlasına ulaşmaya çalıştığımız bir döngüye hapsetmiş durumda. Durmaksızın koşuyoruz ama sanki bir arpa boyu yol alamıyoruz. Peki ya geride ka

Hayatımın büyük bir bölümünde, yediğim yemekler üzerine pek kafa yormazdım. Bir tabak mantı, annemin yaptığı o enfes börekler ya da gece yarısı atıştırdığım bir paket cips... Tadını sevdiğim her şeyi düşünmeden tüketirdim. Sanırım bu çoğumuz için tanıdık bir durum; "tüketim" dendiğinde aklımıza ilk olarak tabağımızdakiler gelir, ötesine pek geçmeyiz. Her şey, hayatıma hiç hayal etmediğim alanlarda bir bilinç ve farkındalık getiren ekolojik yaşam felsefesiyle tanıştığımda deği

Kasım ayının sonlarına doğru "kaçırılmayacak fırsatlar" vaadiyle Kara Cuma sirenleri çalmaya başlar. Peki, bu küresel alışveriş çılgınlığının ardında, cüzdanımızdan çok daha fazlasını hedef alan psikolojik tuzaklar ve gezegenimize kesilen ağır bir fatura gizlendiğini hiç düşündünüz mü? O karşı konulmaz görünen yüzde elli indirim etiketinin altında beynimizdeki ödül mekanizmasını hackleyen nöropazarlama teknikleri, satın aldığımız ürünlerin yüzde sekseninin kısa sürede çöpe gi

Instagram akışınızda bir gezintiye çıktığınızı hayal edin: Uzak diyarlarda çekilmiş tatil fotoğrafları, estetik açıdan kusursuz kafeler, entelektüel sohbetlerin habercisi kitap kapakları ve hayranlık uyandıran hobiler... Neredeyse herkesin hayatı bir film setinden fırlamış gibi görünüyor. Peki, bu anları sadece yaşamayı değil, aynı zamanda titizlikle belgeleyip herkese açık bir şekilde paylaşmayı neden bu kadar çok istiyoruz? Bu "gösterme" arzusu, dijital çağın bir icadı mı,

Bazen her şey yolunda giderken bir anda içimizde tuhaf bir şey hissederiz. Bir öfke, bir hüzün, bir huzursuzluk. Nereden geldiğini tam olarak bilemediğimiz ama yok da sayamadığımız duygular.  Normalde daha sakin karşılayabileceğimiz şeylere ani tepkiler verir, kendimizi kontrol etmekte zorlanırız. Neden bazı zamanlarda duygularımızı dizginlemek zorlaşıyor? Aslında duygular öyle bir anda ortaya çıkmıyor. İçimizde biriken, farkında bile olmadan sırtımıza yüklediğimiz şeyler baz

Yapılması gerekenler listeniz zihninizde dönüp duruyor: O yabancı dili öğrenmek, düzenli spora başlamak, aylardır aklınızda olan o projeye ilk adımı atmak... Ne yapmanız gerektiğini, neden yapmanız gerektiğini ve hatta nasıl başlayacağınızı bile biliyorsunuz. Bunu gerçekten istediğinizi de düşünüyorsunuz. Ama yine de yapmıyorsunuz. Bir türlü o ilk adımı atamıyor, bir türlü eyleme geçemiyorsunuz. Üzerinize "ölü toprağı serpilmiş" gibi hissettiren bu kişisel atalet hali, sandığ

Her duygu yaşattığı etkilerin dışında özel bir titreşime sahip. Frekansını ayarladığımızda netleşen kanallar gibi aslında. Göremiyor olmak, var olmadıkları anlamına gelmiyor ve biz onları görmenin ötesinde farkında olarak veya olmayarak yaşıyoruz.  Her bir duygumuzun kendine ait bir frekansı var. Öfkenin, sevincin, huzurun, kırgınlığın, mutluluğun, özlemin… Hepsi ayrı bir titreşim ve enerji yayar çevresine. Yayılan bu enerji, sandığımızdan çok daha güçlü, çok daha etkili bir

Hayatınızın herhangi bir alanında ‘ya hata yaparsam?’ korkusuyla geri adım attığınız oldu mu? Yeni bir işe başlarken, bir hobiye yelken açarken veya sadece fikirlerinizi söylerken içinize yerleşen o küçük, kemirgen ses... Benim için bu ses oldukça tanıdık bir yoldaştı. Profesyonel ve kişisel hayatımızda üzerimize binen o mükemmel olma baskısı, çoğumuz gibi beni de uzun süre yeni şeyler denemekten, konfor alanımın o güvenli ama sıkıcı sınırlarının dışına çıkmaktan alıkoydu. Pe

Yine aylardan kasım. Yılın son iki ayı için geri sayımın başladığı günler. Kış mevsimini keyifli hale getiren değerli zamanlar.  Üşümeye başlayan eller, aylardan sonra dolaptan çıkarılan bereler - eldivenler - atkılar, camlara vuran yağmurun sesi, sokaklardan geçen bozacıların sesi, Eminönü - Sirkeci - Sultanahmet köşelerinden gelen kestane kokuları, buğulanan camlardan akan su damlaları, kar yağması ihtimalinin verdiği keyif. Sokaklarda, deniz kenarında yürürken soğuk havanı

Sadece bir şeye bakmak için elinize aldığınız o telefon... Bir de bakmışsınız ki dakikalar saatlere dönüşmüş, kendinizi sosyal medyanın veya haber sitelerinin dipsiz kuyusunda kaybolmuş bulmuşsunuz. Ekranı kapattığınızda ise geriye kalan, zaman kaybı hissiyle karışık, tanımlaması zor bir yorgunluk ve kaygı. Bu senaryo size de tanıdık geliyor mu? Yalnız değilsiniz. Bu his, sadece sizin zihninizde oluşmuyor; bu, modern dijital dünyanın hepimiz üzerinde oynadığı psikolojik bir o

İstanbul, tarih boyunca kültürlerin, ticaretin ve uygarlıkların buluşma noktası olmuştur. Ancak bugün, bu eşsiz metropol modern çağın en karmaşık sorunlarından biriyle karşı karşıya: atık yönetimi. Her gün yaklaşık 18 bin ton atık üretilen şehirde, çöplerin büyük bir kısmı hâlâ karışık şekilde toplanıyor. Oysa Avrupa’nın birçok ülkesinde bu durum tam tersidir; atıkların büyük bir bölümü kaynağında ayrıştırılarak geri dönüştürülmektedir. Peki, Avrupa bu bilince nasıl ulaştı ve

Jane Goodall denildiğinde gözümüzde genellikle sakin, nazik bir doğa aşığı canlanır; yıllarını Tanzanya'nın Gombe ormanlarında, en yakın dostları olan şempanzelerle geçiren o ikonik figür. Ancak bu popüler imajın ardında, bilimin en katı kurallarını yıkan, "insan" kelimesinin tanımını yeniden yazdıran ve hepimize umudun ne anlama geldiğini yeniden öğreten, çok daha şaşırtıcı ve katmanlı bir hikaye yatar. Bu yazı, o tanıdık yüzün ardındaki devrimci ruhu, bilime ve hayata dair

O bitmek bilmeyen iç sesler... Geleceğe dair endişeler, geçmişe dair pişmanlıklar ve kendimize yönelttiğimiz o acımasız eleştiriler. Zihnimiz, davetsiz misafirlerle dolu gürültülü bir eve dönüştüğünde, içgüdüsel olarak yaptığımız ilk şey onlarla savaşmaktır. "İyi düşün, pozitif ol" baskısıyla o misafirleri kapı dışarı etmeye çalışırız. Peki ya bu savaş, aslında onları daha da güçlendiriyorsa? Ya çözüm, savaşmakta değil, kapıyı aralayıp onlarla barışmakta gizliyse? Bu yazı, zi

Elimizde bir fırça, önümüzde bembeyaz bir tuval varmış gibi hissediyorum hayatı bazen. Ne çizeceğimiz belli değil ama renklerle ilgili çekincelerimiz hep var. Bu renk bu renkle uymaz mı acaba, bu çok mu parlak oldu ya da fazla mı karanlık oldu? Uzun uzun böyle düşünüp, önümüzde duran o bembeyaz tuvali öylece bırakıyoruz. Yanlış yapmaktan korkuyor gibiyiz, bir şeyleri bozmaktan korktuğumuz gibi. Oysa renkleri karıştırmakla yanlış yapmayız. Renkleri karıştırmak hayat gibi bir ş

Yapılacaklar listeleri uzuyor, takvimler dolup taşıyor ve bizler sürekli bir "yetişme" telaşı içindeyiz. Tanıdık geldi mi? Modern dünyanın bu bitmek bilmeyen temposunda, gün sonunda sık sık "Bugün hiçbir şey yapamadım" hissine kapılıyoruz. Zamanı bir kalıba sokmaya, her saniyeyi verimli kılmaya çalıştıkça, aslında kendi içsel ritmimizi, enerjimizi ve en önemlisi de insanlığımızı göz ardı ediyoruz. Belki de sorun, zamanı yönetemememiz değil, onu yanlış yönetmeye çalışmamızdır.

Denemek nedir? Deneme sonucu edindiğimiz deneyim bizim için ne demek? Deneyim kazanılan yolda yürürken kazanıp cebimize koyduğumuz ve kendimizden verdiğimiz şeyler neler? Bu sorulara cevap verebilmek için öncelikle o yola çıkmak gerekiyor. O yolda yürümek gerekiyor. Oysa ki çoğumuz o yolculuk için ilk adımı atmaya çekiniyoruz. Belki de çekinmenin ötesinde korkuyoruz. Yeni şeyler denemekten neden korkuyoruz? Denemek mi endişe veren yoksa denediğimizde karşılaşacağımız sonuç mu

Hiç kendinizi bir şeyler yapmak isterken, ama bir türlü o ilk adımı atacak enerjiyi bulamazken yakaladınız mı? Yapılacaklar listesi...

Bir rüzgar eser, pencereyi hafif aralar ve bir anda içeriyi sararan yaprakların kokusu kaplar. Sonbaharın geldiğini bize bir kez daha...

Minimalizm, sadece beyaz duvarlar ve az eşyadan ibaret bir dekorasyon trendi değildir; o, hayatımızdaki fazlalıklardan arınıp, gerçekten...